De zomer staat niet alleen voor zonovergoten dagen, maar ook voor de eeuwig terugkerende vraag: waar gaan we heen met vakantie? Zo aan het begin van de lente begint het alweer te kriebelen, vooral als de waan van de dag iets te veel bezit van je neemt.
Hoewel van origine een Rotterdams meisje, voel ik me alweer 15 jaar thuis in Delft. Het stadje ligt zo’n beetje ingeklemd tussen Rotterdam en Den Haag. Delft is aanmerkelijk kleiner, knusser en gemoedelijker, het heeft meer weg van een groot dorp. Het stadje heeft veel te bieden, reden waarom een bezoekje ook bij buitenlandse toeristen erg in trek is. Het centrum herbergt een scala aan leuke kroegjes, restaurants, bezienswaardigheden en musea. Overweeg je een dagje uit, maak er dan liever een weekendje van, want in Delft kom je tijd te kort!
Recent nam ik mijn bucketlist weer eens door, met de intentie om na de vakantie met een nieuwe cursus te starten. Ik hanteer daarbij meestal de volgende criteria: het moet kort en intensief zijn (jarenlange opleidingen zijn aan mij niet besteed), liefst enigszins in de buurt en het mag ook geen vermogen kosten. Met stip bovenaan staat nog steeds de activiteit die me het meest blij maakt: dansen (in wat voor vorm dan ook).
Hoewel de maand juli volgepland stond met allerlei leuke afspraken, liep het dit keer net een beetje anders dan normaal. Nu moet je weten dat het phpd-syndroom (pijntje hier, pijntje daar) de laatste jaren wel een beetje mijn ding is. Dat wisselt met het tempo van een sneltrein: van een pijnlijke schouder, zeurende darmen, een weerbarstige knie tot suizende oren en vervolgens de hele route weer net zo gemakkelijk terug. Lastig, maar zelden langer dan een of hooguit twee dagen wat ongemak en dan huppel ik weer als een jonge hinde door het leven.
De zomer is een fijne tijd voor nieuwe cursussen. Zo ben ik fan van bijzondere workshops, waar andere mensen soms hun vragen bij hebben. Zo zorgde de training Diercommunicatie die ik recent afrondde regelmatig voor opgetrokken wenkbrauwen. Mijn keuze voor deze training was echter simpel: ik ben gek op dieren. In het ouderlijk huis waren altijd wel viervoeters aanwezig. Het aantal honden, katten en konijnen die de revue passeerden zijn niet op twee handen te tellen.
Flirtgedrag, bestaat dat nog wel in deze tijd waar de eerste contacten vooral ontstaan via Tinder, Parship, OurTime of hoe ze ook mogen heten? Hoe zit dat met zestigplussers, flirten die nog? Gaat het alleen op als je jong en/of vrijgezel bent?
In tegenstelling tot wat je zou verwachten bij een praatgraag type, ben ik bijzonder goed in staat me totaal van de wereld af te sluiten zodra ik een goed boek in handen heb. Terwijl ik dit schrijf hoor ik de gekscherende opmerkingen al: “Geef die vrouw een kist vol boeken!”.
Het woord uitvaart bezorgt sommige mensen de kriebels, want we staan liever niet te lang stil bij het feit dat we allemaal een keer dood gaan. Maar het is niet erg logisch als je je bucketlist iedere maand aanvult met wensdingen zonder af en toe een gedachte te besteden aan het onvermijdelijke einde. En dan vooral hoe dat er dan uit zou moeten zien.
“Wat wilde jij vroeger worden als kind?” Een vraag die ik vaak in mijn werkzaam leven als recruiter stelde aan, meestal enigszins nerveuze sollicitanten. Hoe spannend het sollicitatiegesprek dan ook mocht zijn, in de meeste gevallen gingen de ogen glanzen en zag je de kandidaten in kwestie letterlijk ontspannen. Brandweermannen, verpleegsters, piloten en stewardessen waren favoriet. Een enkeling wilde circusartiest worden of, ook een bijzondere, koningin. Hoe dan ook, het zorgde altijd weer voor prettige gespreksstof en gaf me tegelijkertijd een inkijkje in het leven van de persoon voor me.
Eigenlijk was ik altijd al fan van tweedehands, dus nieuw op mijn bucketlist is dit thema niet. Al zo’n 5 jaar geleden, in de tijd dat ik nog een stichting runde, organiseerde ik regelmatig kledingruilparty's voor 50+ vrouwen met een uitkering. Los van het plezier van het samenzijn werd er volop geruild, te kleine of amper gedragen jurkjes wisselden met de snelheid van het licht van eigenaar en iedereen ging met een big smile de deur uit. Eenmaal thuis werden de nieuw verworven schatten vaak via Whatsapp geshowd. Ik denk er nog vaak met veel plezier aan terug, reden waarom secondhand nu weer bovenaan de lijst van mijn favoriete bezigheden staat.
De afgelopen weken merkte ik dat ik dingen kon afstrepen op mijn bucketlist, maar ook weer uitdagingen kon toevoegen. De workshop Showdance op een druilerige zaterdagmiddag krijgt een eervolle vermelding, hoewel ik nu wel met een paar voor dit doel aangeschafte jazzdance schoenen in mijn maag zit. De volgende dansworkshop (in een serie van 3 verschillende genres) vergt namelijk een heel andere outfit, maar dat geheel terzijde. Waar ik vooral enthousiast over ben, is de cursus Chat GPT die ik recent bij Proudies heb gevolgd.
Een paar weken geleden kreeg ik de kans om deel te nemen aan de cursus "ChatGPT en Filosofie" van Proudies, wat voor mij een compleet nieuwe ervaring was. Voordat ik deze column over mijn nieuwe hobby begon, besloot ik ChatGPT te raadplegen voor een definitie van wat een "Urban Jungle" nu eigenlijk betekent.
Onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat! Op een ochtend word je wakker en realiseer je je dat je de 66 gepasseerd bent. In principe ging dat best geleidelijk en zonder al te veel kleerscheuren. Lucky me. Een van de gevolgen van het ‘meer jaren’ op de teller hebben, is dat je richting pensioen gaat en veelal minder of niet meer (betaald) werkt. Probleem? Op zich niet, want hé...lange vakanties, uitslapen, doen waar je zin in hebt, het kan slechter toch?