Ik ben fan van mooie modebladen. Je maakt mij oprecht blij met een Vogue of een Elle op zijn tijd. Ik kan zo een paar uur wegdromen bij het zien van mooi geschoten fashionfoto’s. De overdaad aan reclame neem ik meestal voor lief, zo’n blad maken kost natuurlijk een paar duiten. Afgelopen week leende zich uitstekend voor zo’n bladersessie, want onze televisie gaf na negen jaar trouwe dienst plotseling de geest. Geen echt drama bezien in het licht van de wereldwijde chaos, maar wel een beetje ongemakkelijk, die plotselinge stilte in huis. Mooi moment dus om de groeiende stapel tijdschriften door te spitten.
Amber Britt van Art of Colors (make-up) en Cornelis Blokbergen (fotograaf)
Tijdens het lezen viel me op dat steeds meer bladen ruimte maken voor diversiteit, de maatje pink meisjes worden vrolijk afgewisseld door dames met een maatje meer en de rimpelloze babygirls maken regelmatig plaats voor charismatische babyboomers. Een fijne ontwikkeling, die ook steeds meer terug te zien is in series en films. Prachtige acteurs en actrices die een paar jaartjes meer op de teller hebben staan en dat ook gewoon tonen, ik kan er oprecht blij van worden. De lat ligt behoorlijk hoog in het meedogenloze filmwereldje, het vergt dus wel wat moed om tegen de stroom in te gaan. Tegelijkertijd zie ik mensen die het ouder worden dan wel omarmen, maar er gedurende dat proces graag ‘fris’ uit willen blijven zien. Vrolijk en ongekuist ouder worden, zonder kunstgrepen, is minder vanzelfsprekend dan je zou denken. Er jong uit blijven zien speelt nog steeds een grote rol, terwijl we ondertussen ouder worden dan ooit.
Ik vraag me trouwens af: als je kiest voor naturel, word je dan beschouwd als een stoere meid (of kerel) of sla je volledig de plank mis in deze maakbare maatschappij? Ik val zelf in de no-filter categorie. Het kostte wat tijd en frustratie, maar mijn haar is alweer wat jaren verfvrij. Ik zou liegen als ik zeg dat ik elke dag happy ben met mijn peper & zout coupe, maar dat was als brunette niet anders. Qua uiterlijkheden valt er ook wel wat op- en aan te merken. Ik ben niet blind en de spiegel is niet altijd mijn beste vriend, dus ik zie echt wel het plooirokje boven mijn lippen, de dwarsbalk tussen mijn wenkbrauwen en de verticale lijnen naast mijn uit de kluiten gewassen neus, die lijkt te groeien naarmate ik ouder word. Oren blijken ook gestaag door te groeien , maar dat wijt ik meer aan het gewicht van de oorbellen die ik draag. Het ziet er misschien een stuk ‘frisser’ uit als ik wat aan die zogenaamde onvolkomenheden zou laten doen, maar eerlijk gezegd zit het me niet in de weg. Het is wie ik ben en met een kleurig jurkje en een goede lipstick kan het er prima mee door. Die ‘karakteristieke’ look past wel bij me. Forever young staat voor mij persoonlijk dan ook meer voor uitstraling dan voor een strak hoofd. Levenslust is bij de rimpeltovenaar nu eenmaal niet te koop.
Daarover gesproken: een maand terug werd ik samen met Janna, eveneens Proudies ambassadeur én grey hair model, door Amber Britt van Art of Colors in de make-up gezet en door Cornelis Blokbergen gefotografeerd. Het werd een waar feestje die dag, twee rebelse zestigers die het Proudies kantoor en de omgeving van het IJsbaanpad onveilig maakten. Wie maakt zich dan zorgen over een rimpeltje meer of minder?
Meer columns lezen van Patty?
