Niets veranderlijker dan de mens. Nog geen half jaar geleden nam ik me voor mijn sportregime ietwat op te voeren, zolang ik maar niet in de ijzers hoefde te hangen. Yoga, ballet, hoelahoepen of voor mijn part paaldansen, alles beter dan met gewichten aan de slag.
De berichten over de voordelen van krachttraining als je ouder wordt spreken echter boekdelen. De in mijn ogen leukste vormen van beweging zijn goed voor het lijf, maar zorgen niet voor strakke biceps of kogelronde billen. Met dat gegeven in het achterhoofd besloot ik me op te geven voor een proefles Egym. Ik was toch wel nieuwsgierig of het mogelijk is om in een half uurtje de gewenste resultaten te boeken.
Drie dagen later fietste ik opgewekt naar het opgegeven adres. Voorzien van een spiksplinternieuw sporttenue, want je wilt toch een beetje fashionable voor de dag komen. Het kleinschalige complex herbergt een aantal fysiotherapeuten en biedt sinds kort Egym. Eerste indruk: een vrolijke receptioniste, een overzichtelijke ruimte en over het algemeen wat oudere sporters. Geen testosteronboys te bekennen. Een van de begeleiders laat me de ruimte zien en dan is het tijd voor de nulmeting. Ik mag plaatsnemen op een van de hometrainers voor een cardiotest, vervolgens een rondje maken langs apparaten om mijn kracht te meten en moet me in allerlei bochten wringen om te zien hoe het met mijn flexibiliteit zit. Je krijgt een app én een polsbandje, dat je beste vriendin moet worden tijdens de komende sportsessies. Het voelt als hogere wiskunde. Gelukkig is de begeleider geduldig.
De polsband geeft aan wat er moet gebeuren op sportgebied. Gewicht, lengte, doelstelling en de testscore, alle acht toestellen zijn automatisch ingesteld om van mij een vrouwelijke Popeye te maken. Daar waar ik plaatsneem, vormt het apparaat zich moeiteloos naar mijn body. Het scherm voor me toont een slingerweg met balletjes waar je je oefeningen op afstemt. Een soort Pacman voor volwassenen zogezegd. De vooraf ingestelde apparatuur voelt als logeren in een vijfsterrenhotel: je hoeft (behalve je oefeningen dan) geen vinger uit te steken.
Toegegeven, het is even wennen in het begin. Zo maakte ik de fout dwars tegen de stroom in te gaan terwijl je het rondje met de klok mee moet lopen. Dat leverde hier en daar een opgetrokken wenkbrauw op bij wat andere sporters. Ongemakken zijn er ook, zoals protesterende beenspieren, een zoekgeraakt polsbandje, de iets te nadrukkelijk transpirerende man die of de duvel ermee speelt, zijn oefeningen geurend en wel steeds naast mij uitvoert.
Ben ik nu opeens fan? Het lijkt erop. De Egym app laat zien hoe goed ik bezig ben (mijn bio-age ligt met 43 jaar aanmerkelijk lager dan mijn echte leeftijd) en mijn Fitbit telt dagelijkse activiteiten, zoals wandelen, er nog bij op. Mijn algehele score schiet omhoog en ik sta zowaar op de tweede plaats in de ranglijst! Dat noem ik nog eens een stimulans.
Nu ben ik niet zo competitief ingesteld, maar ik krijg er steeds meer lol in om op mijn oude dag in die top vijf te staan. Elke avond check ik de app of ik wellicht een plaatsje ben opgeschoven, maar zie doorlopend dat ene Leen zich net wat meer uit de naad heeft gewerkt en behoorlijk op mij voor loopt qua activiteiten. Hij staat dan ook op een eervolle eerste plaats op de ranglijst. Ik betrapte mezelf erop dat ik stiekem loerde naar iedereen die daar aan het sporten was. Wie was nu die Leen? Uiteindelijk kwam ik hem tegen. Een meer dan fitte zeventiger die in plaats van de standaard twee rondjes er gewoon drie, of zelfs vier doet en dat elke dag. Daar is niet tegenop te werken natuurlijk. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat er zoiets bestaat als baas boven baas.
Of zou Leen zich misschien ook elke avond afvragen wie nou dat hittepetitje is dat hem steevast van de eerste plaats op de ranglijst wil verjagen en doet hij op basis daarvan nog maar een rondje voor het slapen gaan?
Meer lezen van Patty:
