Je hoeft de praatprogramma’s en dagelijkse nieuwsberichten maar te volgen en je voelt al: chaos alom. Dichtbij en ver weg. De enige optie om ’s morgens ongestoord van je kopje koffie te genieten is al hetalle nieuws voor een uurtje in de ban doen. Geen telefoon, tv of radio. Er gebeurt van alles, maar hoe fijn is het dat je dat even mag laten voor wat het is. Ik ken mensen die de rust onder alle omstandigheden weten te bewaren. Zen is daarbij het toverwoord. Sommigen ervaren meditatie als een panacee voor alle kwalen, maar mij maakt het juist onrustig. Zwijgend naarin een kaarsvlammetje turen is aan mij niet besteed. Natuurlijk weet ik ook dat mediteren veel meer mogelijkheden omvat, maar hoe dan ook: dat stil op je kont zitten is not my cup of tea. Toch vinden veel mensen in mijn omgeving mij spiritueel. Klinkt als een contradictie. Klopt dat wel?
Het begrip spiritualiteit kent een breed kader. Zingeving, verdieping, religie, zelfontwikkeling, je kunt er veel kanten mee op en het heeft voor iedereen een verschillende betekenis. Als ik er op die manier naar kijk, ben ik misschien wel meer spiritueel ingesteld dan ik zelf denk. Wandelend met de hond terwijl er een briesje door de bomen waait, dat geluid van ritselende blaadjes, er zijn van die momenten dat ik me in een andere dimensie waan. De hond, knetter sensitief, voelt het helemaal aan en mindert vaart. We lopen samen op wolkjes en opeens geloof ik in elfjes en kabouters die me vanachter de bomen observeren. Hartstikke zZen.
Even later word ik geconfronteerd met een groep luidruchtige wielrenners (Links! Rechts! Opzij!) die me bijna van de sokken rijden en terug in het centrum raak ik mét hond verstrikt in een eindeloze stroom Aziatische toeristen (de parmantige gids met een vlaggetje voorop) die druk babbelend van de ene kant van de straat naar de andere hobbelen. Weg elfen en kabouters! Thuis aangekomen wacht ik geduldig op een pakketje dat na 14.00 uur bezorgd zou moeten worden. Ik ben ruim op tijd, dus geen vuiltje aan de lucht. Terwijl de tijd verstrijkt, ontvang ik een mailtje dat het pakje om 12.30 uur is afgeleverd. Maar… .bij wie dan en waar? Er zit niets anders op dan het appartementencomplex te doorkruisen om te vragen of iemand wellicht een pakketje heeft aangenomen. Het zZen gevoel is inmiddels ver te zoeken.
Terug naar het begrip spiritualiteit. Meditatie of ayahuasca rituelen kunnen me dan gestolen worden, maar ik ben wel een en al oor als er weer eens een masterclass Tarot wordt gegeven. Er staan meerdere boeken over Wicca in mijn kast en de verschillende spirituele decks, pendels en mysterieuze stenen die ik in de loop der tijden heb verzameld spreken voor zich. In een eerdere column schreef ik al over een training communiceren met dieren, die ik een half jaar heb gevolgd. Tijdens lange ritten naar vakantieoorden krijg ik bij het horen van een specifiek muziekje vaak associaties met vorige levens. Niet de minste trouwens, soms waan ik me als een Contessa in Italië, dan weer een stoere heldin in de tijd van de Kelten, afhankelijk van de omgeving waar we ons op dat moment bevinden. Maar valt dat nu in de categorie spiritualiteit of is het gewoon mijn rijke fantasie?
Zelfs op die momenten zorgt een of andere wegpiraat er meestal wel voor dat ik binnen een seconde weer in het hier en nu terugkeer. Plotsklaps ben ik weer de nuchtere Hollandse. De slogan ‘Alles is liefde’, wie heeft dat in hemelsnaam verzonnen?
