We leven in een beeldmaatschappij. Telefoon, tv, computer en tijdschriften. Allemaal beelden die ons passief worden opgedrongen. Maar eigen beelden zijn er eerder dan onze gedachten. In communicatie is een woord al genoeg om een geheel beeld op te roepen. En kunstenaars begrijpen de kunst om beelden die in ons hoofd leven, vorm te geven. Het is niet zo heel belangrijk of je een beeld mooi vindt, maar wel wat het te zeggen heeft. En daarover valt nauwelijks te twisten. Je kunt er over filosoferen, maar uiteindelijk heeft de kijker, de waarnemer, het laatste woord. In deze column geen waarheden, maar een beschouwing of reflectie over een beeld.