Het is bijna Pasen. De 40 dagen bezinning zijn volop bezig. Het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen speelt in deze periode en is een geliefd onderwerp bij kunstenaars. Het is werkelijk ontelbare keren verbeeld. Van klassiek tot modern, van Leonardo (da Vinci, 1495-98 en helemaal actueel door de Da Vinci code) tot Dalí. Maar hier op deze afbeelding zien we het geheel anders. Kijk maar eens goed naar dit vijfluik. Wat valt u op?
Sinds de moord op Navalny zijn er moedige Russen die bloemen leggen om hem te eren en te herdenken. Dat is gevaarlijk om te doen want ze kunnen worden gearresteerd. Dat vraagt om minder expliciete protestuitingen waarbij beelden (symboliek) worden gebruikt die niet iedereen direct begrijpt. Verbeelding is de grootste psychische kracht van de mens zowel om zelf te verbeelden als om beelden te begrijpen. Hoe kun je een symbool of een beeld gebruiken om iets duidelijk te maken?
In de Romeinse mythologie was Janus de hooggewaardeerde god van het begin en het einde van het openen en het sluiten (terug- en vooruitkijken). De deur (ianua) is bij ons de maand januari geworden. De tweehoofdigheid wordt in ons taalgebruik vaak gebruikt als iemand met twee gezichten. Onbetrouwbaar dus.
Dit is een schilderij van Hans Holbein de Jongere uit 1533: De ambassadeurs. Als je goed naar dit schilderij kijkt, valt je dan iets op? Juist die vreemde vlek op de grond. Om die vlek te begrijpen heb je een ‘sleutel’ nodig. Dat houdt in dat je helemaal rechts aan de zijkant moet gaan staan of toevallig een bolle spiegel mee moet brengen. En dan wordt het duidelijk: de lange vlek van schuin rechts bekeken is een perfecte ronde schedel.
Kun je je een leven voorstellen zonder het woord “moeten” te gebruiken? Heb je enig idee hoeveel en hoe frequent dat woord gebruikt wordt? En hoe vaak je het zelf gebruikt?
Appingedam is een bijzondere oude historische stad in het aardbevingsgebied in Groningen. Het zal voor veel Nederlanders terra incognita zijn. De stad is of zou bekend kunnen zijn vanuit de geschiedenis. Want er is erg veel te zien en te beleven.
We leven in een beeldmaatschappij. Telefoon, tv, computer en tijdschriften. Allemaal beelden die ons passief worden opgedrongen. Maar eigen beelden zijn er eerder dan onze gedachten. In communicatie is een woord al genoeg om een geheel beeld op te roepen. En kunstenaars begrijpen de kunst om beelden die in ons hoofd leven, vorm te geven. Het is niet zo heel belangrijk of je een beeld mooi vindt, maar wel wat het te zeggen heeft. En daarover valt nauwelijks te twisten. Je kunt er over filosoferen, maar uiteindelijk heeft de kijker, de waarnemer, het laatste woord. In deze column geen waarheden, maar een beschouwing of reflectie over een beeld.