Het leven van Mia Hogewind is een kleurrijke reis vol avontuur, uitdagingen en onverwachte wendingen. Ze werd geboren in Indonesië en woonde op verschillende continenten, waardoor ze zichzelf als een wereldburger beschouwt. Haar jaren als expatvrouw brachten bijzondere ervaringen, maar ook offers. “Ik heb me nooit kunnen ontwikkelen zoals ik graag had gewild,” vertelt ze. Haar droom om creatief bezig te zijn met kinderen en volwassenen bleef grotendeels onbenut. Toch vond Mia een manier om haar verhaal vast te leggen: op haar 80e schreef ze haar memoires, als blijvend cadeau voor haar kinderen en kleinkinderen.
.png)
Foto door Arnaud Mooij
Een leven dat voorgoed veranderde
Mia’s leven nam een dramatische wending toen ze op haar 38e werd overvallen in een taxi. Met een kapmes werd ze tweemaal in haar been geslagen, een gebeurtenis die haar mobiliteit blijvend beïnvloedde. Toch gaf Mia niet op. “Ik heb zelfs tennislessen gegeven op één been,” zegt ze trots. Maar de jarenlange overbelasting eiste zijn tol. Haar knieën moesten worden vervangen, maar na een mislukte operatie kon ze niet meer dan 100 meter lopen zonder een rolstoel.
De komst van Joy
Alles veranderde vijf jaar geleden met de komst van Joy, een energieke hond die haar leven op zijn kop zette. “Het was een zegen,” vertelt Mia stralend. In het begin was ze afhankelijk van haar rolstoel, maar korte stukjes lopen voor Joy waren niet genoeg. Vastbesloten om haar hond zelf uit te laten, begon Mia elke dag iets verder te lopen. Langzaam maar zeker vergrootte ze haar afstanden, tot ze besefte dat de rolstoel overbodig was geworden. Tegenwoordig wandelt ze dagelijks vier tot vijf kilometer. “Joy is mijn redding geweest,” zegt ze dankbaar.
Vriendschappen en verbinding
Het wandelen bracht niet alleen fysieke vrijheid, maar ook nieuwe ontmoetingen. Op de Hilversumse hei maakt Mia regelmatig een praatje met andere wandelaars. Soms klikt het zo goed dat ze hen uitnodigt voor een kop thee. “Ons sociale netwerk is enorm gegroeid,” vertelt ze enthousiast. Tot haar verrassing zijn haar nieuwe vrienden vaak jonger dan zij. “Soms is het hier net een zoete inval, en ik geniet daar zó van.”
Waar Mia zich in de expatwereld vaak een buitenstaander voelde, komt er nu spontaan verbinding op haar pad. “Ik voel me eindelijk gezien en gewaardeerd, iets wat ik vroeger zo vaak miste.”
Heling en licht
Mia heeft een sterk verlangen om er voor anderen te zijn. “Het lijkt alsof ik een talent heb voor heling,” zegt ze bescheiden. Wanneer een vriend of vriendin steun nodig heeft, steekt ze een kaars aan. “En vaak gebeuren er dan kleine wondertjes,” glimlacht ze. “Ik ben in het licht geboren, en ik voel dat ik anderen blij kan maken.”
Leven in het Nu
Mia heeft een eenvoudige, maar krachtige boodschap voor jongere generaties: “Leef in het Nu. Gisteren is voorbij en wat morgen brengt, weten we niet. Maak je niet te veel zorgen. Doe vandaag wat je kunt doen, en schuif het niet door naar morgen. Dat geeft rust.”
Dankbaar kijkt ze terug op haar reis, zowel fysiek als mentaal. “Ik heb mezelf uit een isolement gehaald, en dat heeft me geleerd hoe waardevol iedere dag is.” Met haar optimisme, doorzettingsvermogen en de liefde van Joy laat Mia zien dat het nooit te laat is om opnieuw te beginnen en verbinding te vinden.
Meer van deze inspirerende verhalen lezen? Deze tekst en beelden maken deel uit van het boek Grijs Goud van Arnaud Mooij, meer lezen? Bestel het boek hier. Lees zijn verhaal hier.
