In de bioscopen draait momenteel de documentaire One to One: John & Yoko – een intiem, vernieuwend portret van John Lennon en Yoko Ono in de vroege jaren zeventig. Het is een film die niet alleen het muzikale genie van Lennon viert, maar vooral ook Yoko Ono eindelijk de ruimte geeft die ze verdient: als kunstenaar, activiste en vrouw die haar tijd ver vooruit was.
.png)
We kennen Yoko Ono vooral van de krantenkoppen uit de jaren zeventig. De vrouw die “de Beatles uit elkaar dreef”, de mysterieuze kunstenaar naast John Lennon, de performance-artpionier met de fluisterstem. Maar One to One: John & Yoko laat iets heel anders zien: een mens van vlees en bloed, nieuwsgierig, kwetsbaar en compromisloos creatief.
De film – geregisseerd door Kevin Macdonald en mede samengesteld door hun zoon Sean Ono Lennon – zoomt in op de periode 1971-1972, toen John en Yoko in Greenwich Village woonden. Het was een tijd van idealen en onzekerheid, van maatschappelijk engagement en artistieke vrijheid. Centraal in de film staat hun benefietconcert in Madison Square Garden, Johns enige volledige optreden na The Beatles, waarin Yoko nadrukkelijk meedoet.
Wat deze documentaire zo bijzonder maakt, is de combinatie van muziek, zeldzame archiefbeelden, telefoongesprekken en gereconstrueerde scènes. Zelfs hun New Yorkse appartement is minutieus nagebouwd, waardoor de kijker letterlijk hun wereld binnenstapt.
We zien Yoko en John discussiëren over kunst, politiek en liefde. Ze lachen, mediteren, maken plannen. En we horen de muziek – rauw, idealistisch, eerlijk. Tegelijkertijd voelen we de druk van buitenaf: de media, de publieke opinie, de FBI die hen in de gaten hield vanwege hun politieke standpunten.
Wat One to One vooral doet, is Yoko Ono’s stem teruggeven aan haarzelf. Ze wordt niet langer gefilterd door de lens van Lennon of door de publieke beeldvorming. We zien haar als performancekunstenaar, componist en vredesactivist.
Yoko’s betrokkenheid bij het concert, haar avant-gardistische muziek en haar samenwerking met John maken duidelijk dat zij niet alleen een muze was, maar een gelijkwaardige partner. De film laat ook haar persoonlijke strijd zien – de zoektocht naar haar dochter, de balans tussen publieke rol en innerlijke rust.
Het is opvallend hoe actueel Yoko’s ideeën vandaag weer klinken. Haar oproepen tot vrede, eenvoud en bewustzijn – ooit weggezet als zweverig – voelen in deze tijd van polarisatie en onrust juist urgent.
De film herinnert eraan hoe moeilijk het is om als vrouw, kunstenaar én partner in een beroemd duo een eigen identiteit te behouden. En hoe dapper het was dat Yoko Ono dat tóch bleef proberen, met kunst als taal voor vrijheid.
One to One: John & Yoko is meer dan een muziekdocumentaire – het is een portret van volwassen idealisme, van twee mensen die hun leven wijdden aan kunst en betekenis. Voor iedereen die zich herkent in de zoektocht naar balans tussen liefde, autonomie en expressie, is dit een film die raakt.
Het is een ode aan de verbeeldingskracht, aan partnerschap, en aan de moed om anders te durven zijn.
En misschien, na al die jaren, een stille rehabilitatie van Yoko Ono – niet als de vrouw die iets kapotmaakte, maar als de kunstenaar die iets nieuws schiep.
🕊️ One to One: John & Yoko draait nu in o.a. Eye Filmmuseum, Rialto, Natlab en verschillende filmhuizen door het land.
