Op 3 juni jongstleden viel het kabinet Schoof. We spraken erover op 4 juni tijdens het dagelijkse huiskamerprogramma, waar we bijeen komen om te praten, te bewegen, te luisteren naar muziek en te zingen. "Hebben jullie allemaal gehoord dat het kabinet is gevallen?" "Als iets gevallen is, moet je het oprapen. Dat zei mijn moeder altijd." "Nee, maar dat het kabinet is gevallen betekent..."
"Ja, ik weet heus wel wat dat betekent."
"Wie zei je nou dat er gevallen is?"
"Het kabinet."
"Het kabinet van wie?"
"Ik bedoel de rege..."
"Voor ik hier kwam wonen, heb ik een cursus valpreventie gedaan in het Huis aan de Poel."
"Nou, dat heeft anders niet veel geholpen. Gisteren lag je nog te dweilen in de gang."
"Hoe kom je daar nou bij, laat je nakijken!"
"Leeft de oude Drees eigenlijk nog?"
"Welnee, die komt al bijna weer terug."
"Gaan ze nou lijmen? Vind ik zo'n mooi woord, een lijmpoging."
"Nee, die Kees wil dat niet. Die wil nieuwe verkiezingen."
"Hij heet geen Kees. Hij heet Geert."
"Nou, Geert dan. Hij wil in ieder geval nieuwe verkiezingen. Hij denkt dat hij die verkiezingen kan winnen."
"Ajax dacht ook dat ze gingen winnen. Maar toch is PSV kampioen geworden."
"Krijgen we mooi weer de komende dagen? En gaan we eigenlijk nog zingen?"
"Nou, eerst koffie graag. Ik heb nog geen koffie gezien vandaag."
"Oh nee? Wat staat daar dan naast je?"
"Verrek dat is koffie." Naar mij wijzend: “Heeft hij dat daar neergezet?"
Mijn werk nodigt soms uit tot enige ordening. Maar je moet niet de illusie hebben dat je die ordening altijd kan aanbrengen.
Job van Amerongen werkt als ggz-verpleegkundige in de ouderenzorg (stichting Brentano Amstelveen) en is columnist voor Proudies en DementieVisie.
