In de compromisloze documentaire Tardes de soledad (2024) sterven negen stieren op het witte doek. Geen metafoor, geen montage die het leed verhult. Dit is cinema die niet wegkijkt. En de vraag die blijft hangen: waarom doen wij dat dan ook niet?
.png)
Tardes de soledad is Spaans voor ‘middagen van eenzaamheid’ — een poëtische titel die vreemd contrasteert met de rauwe werkelijkheid die de film toont. In hypnotiserende beelden volgen we een reeks stierengevechten in Spanje. Zonder commentaarstem, zonder interviews, zonder muziek. Alleen de arena, het publiek, de stier, de matador en de onafwendbare afloop.
De film toont het stierengevecht zoals het is: een ritueel dat tegelijk traditioneel, esthetisch en gewelddadig is. Geen romantisering, maar ook geen sensatiezucht. Elke scène is een tergend trage choreografie van spanning, schoonheid en dood. En precies daar ontstaat de frictie.
Voor veel kijkers zal deze film ongemak oproepen — en terecht. Tardes de soledad vraagt niet om instemming, maar om aanwezigheid. Het confronteert ons met een paradox: we weten wat er komt, we weten dat het pijnlijk wordt, en toch blijven we kijken. Is het culturele nieuwsgierigheid? Esthetisch voyeurisme? Of misschien een diepere menselijke drang om ons te verhouden tot sterfelijkheid, tot geweld, tot ons eigen ongemak?
De documentaire houdt ons een spiegel voor. Niet alleen over de Spaanse traditie van het toreo, maar ook over onze relatie met dieren, met spektakel, met rituelen die ooit vanzelfsprekend waren en nu controversieel zijn. Tardes de soledad toont hoe iets tegelijkertijd wreed en prachtig kan zijn — en dwingt ons daartussen te blijven zitten, zonder makkelijke conclusies.
Dit is geen film voor een ontspannen avondje uit. Maar voor wie bereid is om ongemak toe te laten, is het een diepe, meditatieve ervaring. Je hoeft geen voorstander van stierengevechten te zijn (integendeel zelfs) om geraakt te worden door wat deze film blootlegt. Over machtsverhoudingen, over mens en dier, over de rituelen waarmee we de dood proberen te bezweren.
Tardes de soledad is daarmee niet alleen een film over stierengevechten. Het is een film over kijken zelf — en over wat dat over ons zegt.
Praktisch
Tardes de soledad is momenteel in Nederland te zien in geselecteerde filmhuizen. Kijk voor actuele speeltijden op de website van uw lokale bioscoop. Let op: deze film bevat expliciete beelden van dierenleed en is niet geschikt voor gevoelige kijkers.
Meer zien?
Proudies tipt vaker films die prikkelen, confronteren of verwonderen. Zin in meer? Bekijk ook onze eerdere tips over documentaires als Gunda, Cow en Le quattro volte — films waarin de grens tussen mens en dier, natuur en cultuur, centraal staat.
