Stel je voor: je bent 58 en iemand vraagt je of je niet te oud bent om nog te doen wat je het liefste doet. Precies dat overkwam Mick Jagger in een Nederlands interview, begin deze eeuw.
In plaats van fel uit te halen – zoals hij misschien in zijn jongere jaren had gedaan – bleef hij kalm. En toen de interviewer kritiek gaf op Bob Dylan’s stem, stond Jagger zelfs op om Dylan te verdedigen: juist die rauwheid en doorleefdheid maken zijn stem zo bijzonder. Een klein moment, maar het laat zien hoe je met waardigheid en overtuiging kunt reageren op vooroordelen over leeftijd.
Fast forward: Mick Jagger is inmiddels 81 en staat nog altijd met een onuitputtelijke energie op het podium. Hij verkoopt stadions uit alsof de tijd heeft stilgestaan. En hij is niet de enige. Paul McCartney, Bob Dylan, Bruce Springsteen – allemaal bewijzen ze dat passie en creativiteit niet ophouden bij een bepaalde leeftijd.
Nog niet zo lang geleden werd er vaak lacherig gedaan over “oude rockers”. Alsof er een moment komt waarop je je gitaar aan de wilgen moet hangen omdat het “niet meer past bij je leeftijd”. Door simpelweg door te gaan, hebben Jagger en zijn generatie dat beeld veranderd. Ze laten zien dat ouder worden geen grens is, maar juist een kans om nieuwe diepte en betekenis te geven aan wat je doet.
Het verhaal van Jagger gaat verder dan muziek. Hoe vaak hoor je niet opmerkingen als: “Is dat nog wel iets voor jouw leeftijd?” Of misschien zeg je het zelfs tegen jezelf. Toch is het vaak juist datgene wat zogenaamd niet meer past, dat je energie, plezier en levenslust geeft.
De les van Jagger en co:
Dat ene interviewmoment in Nederland, waarin een journalist Jagger te oud verklaarde voor rock-’n-roll, krijgt achteraf een symbolische waarde. Want hij bewees – met daden, niet alleen met woorden – dat passie en levenslust geen houdbaarheidsdatum hebben.
Misschien is dat de mooiste boodschap voor jou: ouder worden betekent niet dat je minder wordt, maar dat je rijker wordt.