Er zijn van die makers die niet alleen films maken, maar een leven lang blijven scheppen, onderzoeken, proberen en groeien. Martin Scorsese — inmiddels 81 jaar oud — is zo iemand. Met zijn nieuwe serie op Apple TV+ duikt hij opnieuw in zijn eigen verleden, zijn liefde voor cinema en de vragen die hem al decennia bezighouden. Het resultaat is niet alleen een portret van een groot regisseur, maar ook een ode aan betekenisvol ouder worden.
.png)
Scorsese bewijst dat pensioen geen eindpunt is, maar een startpunt.
De serie volgt Scorsese terwijl hij terugkijkt op zijn jeugd in Little Italy, de opkomst van zijn filmcarrière en de turbulente periodes die hij overwon. Maar vooral laat het zien hoe zijn nieuwsgierigheid nooit verdwenen is. Hij is ouder, ja maar juist daardoor scherper. Vrijer. Meer zichzelf.
In plaats van langzaam af te bouwen, lijkt hij juist te versnellen. Nieuwe technieken, nieuwe samenwerkingen, nieuwe manieren om verhalen te vertellen: Scorsese blijft ontdekken. En die onbevangenheid werkt aanstekelijk.
In de Apple TV+-serie zien we een filmmaker die durft stil te staan. Die durft te twijfelen. Die durft te zeggen: “Ik weet het niet meer zeker — en daarom ga ik opnieuw zoeken.”
Het maakt de serie bijna filosofisch. We kijken niet naar een icoon, maar naar een mens in een latere levensfase die zijn vak opnieuw uitvindt.
En ergens raakt dat aan iets groters.
Veel mensen van 60+ herkennen het gevoel: na een carrière komt er ruimte. Maar wat doe je met die ruimte?
Scorsese laat zien dat de fase ná werk juist de meest creatieve, rijke, vrije periode kan worden. Niet omdat je móet presteren, maar omdat je eindelijk mag spelen.
Hij werkt omdat hij het wil. Niet meer om deadlines, studio’s of verwachtingen, maar voor de vreugde van het maken zelf.
De serie raakt aan thema’s die voor veel Proudies-lezers herkenbaar zijn:
Scorsese geeft een antwoord dat warm en menselijk voelt: ga door, maar anders. Niet harder, diepgaander. Niet jonger, wijzer. Niet om indruk te maken, om te betekenen.
Aan het einde van iedere aflevering voelt het alsof je niet alleen naar Scorsese kijkt, maar tegelijk een klein gesprek voert met jezelf. Wat wil ik nog? Wat raakt mij? Waar word ik weer leerling?
De serie is daarmee meer dan een portret. Het is een uitnodiging. Een zachte, liefdevolle aansporing om de tweede helft van het leven te zien als een nieuwe hoofdstukopening, niet als een afsluiting.
Martin Scorsese laat zien dat je op je 80e niet “uitgewerkt” bent — maar op een punt kunt komen waar creativiteit, vrijheid en zingeving pas écht samenkomen.
