Stel je voor: je groeit op in een kunstenaarsfamilie. Je vader is niemand minder dan Jan Toorop, een van de beroemdste schilders van het symbolisme. Jij zelf? Jij krijgt als jong meisje zang- en vioollessen, zelfs in Parijs. Want eigenlijk zou je een muziekcarrière tegemoet gaan. Maar op je twintigste sla je een andere weg in. Je kiest voor de schilderkunst.
.png)
Charley Toorop experimenteert eerst met kubistische vormen en sluit zich in 1911 aan bij de Moderne Kunstkring in het Stedelijk Museum. Je merkt hoe snel ze zich ontwikkelt: luminisme, expressionisme, nieuwe zakelijkheid—maar altijd met haar eigen handschrift. Haar werk is rauw, direct, en zonder opsmuk. Je ziet gezichten die je haast zelf kunt aanraken. Strenge lijnen, scherpe contrasten, geen zachte idealisering, maar de harde werkelijkheid.
Neem haar beroemde schilderij Three Generations: Jan Toorop, Charley zelf en haar zoon Edgar—drie generaties kunstenaars, vereeuwigd in een monumentaal familieportret. Het is een schilderij waarin je voelt hoe kunst en leven samenkomen.
En nu kun je dat alles zelf ervaren. In het Kröller-Müller Museum in Otterlo loopt de tentoonstelling Charley Toorop. Love for Van Gogh. Je wandelt langs zo’n zestig werken, waarvan een aantal zelden eerder getoond is. Hier ontdek je hoe diep Toorop onder de indruk was van Vincent van Gogh. Zijn kleurgebruik en zijn kracht gaven haar in de jaren twintig een nieuwe impuls.
Je ziet landschappen waarin je haar zoektocht naar Van Goghs intensiteit herkent, maar ook portretten waarin ze de menselijke kwetsbaarheid en kracht vastlegt. Sommige werken raken je recht in de ziel—zoals de portretten die ze maakte na een moeilijke periode in een psychiatrisch centrum.
Wat dit bijzonder maakt? Dit is de eerste tentoonstelling die expliciet ingaat op Toorops bewondering voor Van Gogh. Je ervaart hoe zij zich als een van de eerste vrouwelijke kunstenaars openlijk liet inspireren door hem, en hoe ze die invloeden omzette naar een volstrekt eigen stijl.
Sta je straks in Otterlo voor haar schilderijen, dan zie je niet alleen de contouren van mensen en landschappen. Je ziet het leven zelf, met al zijn schoonheid en pijn. Dat is de magie van Charley Toorop: zij schilderde geen portretten, zij schilderde de waarheid.
