Na klassiekers als The Hurt Locker en Zero Dark Thirty is regisseur Kathryn Bigelow terug met een nieuwe, zenuwslopende politieke thriller: A House of Dynamite. Sinds oktober 2025 is de film te zien op Netflix – en hij laat niemand onberoerd. Wat begint als een race tegen de klok, eindigt als een confronterende reflectie op macht, verantwoordelijkheid en de kwetsbaarheid van onze wereld.
.png)
De film opent met een onheilspellend bericht: een ballistische raket is onderweg naar de Verenigde Staten. Niemand weet vanwaar die is gelanceerd, en niemand weet of het om een test, een vergissing of een aanval gaat. Wat volgt, is een negentien minuten durend tijdsvenster waarin leiders, militairen en adviseurs proberen te achterhalen wat er gaande is — en of ze moeten terugschieten.
In het Witte Huis zien we Idris Elba als de Amerikaanse president, een man die zijn kalmte probeert te bewaren terwijl de wereld onder zijn handen lijkt te ontploffen. Rebecca Ferguson speelt de militaire commandant die het bevel moet uitvoeren, en Jared Harris schittert als de veteraan die de morele stem van het verhaal vormt.
De titel verwijst naar de metafoor die Bigelow zelf gebruikte: “We wonen allemaal in een huis van dynamiet — het is maar afwachten wie de lont aansteekt.”
Hoewel A House of Dynamite alle elementen bevat van een klassieke thriller — spanning, tempo, crisis — gaat de film dieper.
Bigelow gebruikt het dreigende scenario als spiegel voor onze tijd: een wereld waarin technologie sneller gaat dan ons moreel kompas, en waarin informatie, macht en angst in een paar minuten kunnen ontsporen.
Wat de film zo indrukwekkend maakt, is haar menselijke blik. De camera blijft lang op gezichten staan: twijfel, angst, morele pijn. In plaats van te focussen op actie, draait het om de vraag wat zou jij doen als alles van jouw beslissing afhing?
Voor de Proudies-doelgroep – mensen van 60 jaar en ouder – raakt deze film aan herkenbare thema’s:
Bigelow zei in een interview: “Ik wilde een film maken over beslissingen — over de momenten waarop stilte gevaarlijker is dan actie.”
Dat maakt A House of Dynamite niet alleen een politieke thriller, maar ook een existentiële film: wat betekent het om mens te zijn in een wereld die elk moment kan kantelen?
Een van de meest besproken scènes speelt zich af in de situatiekamer. Het alarm klinkt, de tijd tikt, en Rebecca Ferguson’s personage kijkt naar de schermen terwijl de raket nadert.
Geen muziek, geen woorden — alleen ademhaling, angst en het zachte klikken van toetsen. Het is pure filmkunst: stilte als spanning.
Bigelow noemt dit haar “anatomie van een scène” – een dissectie van macht en paniek in real time. De camera observeert, niet oordeelt. En juist daardoor voelt de kijker de beklemming alsof die zelf in de kamer staat.
De film ging in première op het Filmfestival van Venetië en kreeg minutenlang applaus. Critici prijzen Bigelow’s vakmanschap en Idris Elba’s ingetogen spel.
Sommige recensenten noemen het einde “onbevredigend” – de film geeft namelijk geen duidelijk antwoord op de vraag wie de raket lanceerde. Maar precies dat maakt A House of Dynamite krachtig: het laat ruimte voor interpretatie, gesprek en debat.
A House of Dynamite is meer dan een avondje spanning op Netflix. Het is een film die u laat nadenken over macht, moraal en menselijkheid.
In een tijd waarin nieuws en dreiging elkaar razendsnel opvolgen, herinnert Bigelow ons eraan dat achter elk systeem, elke beslissing, nog altijd mensen staan — met twijfel, angst en hoop.
Voor wie houdt van intelligente cinema die zowel de hersenen als het hart aanspreekt, is dit een absolute aanrader. En voor wie graag nadenkt over de wereld die we achterlaten voor volgende generaties, biedt deze film een uitstekend startpunt voor gesprek.
Kijktip van Proudies:
Organiseer een Proudies Filmavond of bespreek A House of Dynamite in uw club of kring. Stel uzelf en elkaar de vraag:
Wat betekent macht vandaag de dag — en hoe houden we de lont uit het dynamiet?
