Mel Robbins is niet zomaar een zelfhulpgoeroe. Ze begon haar carrière als strafrechtadvocaat voor non-profitorganisaties in New York en later in een Bostonse advocatenpraktijk. In 2009, op 41‑jarige leeftijd, raakte ze financieel uitgeput—met een schuld van $800 000, een mislukte onderneming, en overweldigende angstgevoelens—waardoor ze moeite had om ‘s ochtends uit bed te komen.
Dit keerpunt leidde tot het beroemde Five‑Second Rule-concept en legde de basis voor haar latere succes. In 2017 publiceerde ze The 5 Second Rule, gevolgd door de bestseller The High 5 Habit en recent The Let Them Theory. Tegenwoordig bereikt Robbins miljoenen via haar podcast, sociale media en het internationale platform van Oprah. Haar stijl is no‑nonsense, praktisch en doorspekt met eigen ervaringen en wetenschappelijke inzichten. Haar nieuwste boek The Let Them Theory: A Life‑Changing Tool That Millions of People Can’t Stop Talking About verscheen in december 2024 en werd vrijwel direct een NYT‑bestseller.
Mel Robbins (1968) is allesbehalve een typische zelfhulpgoeroe. Ze begon haar loopbaan als advocaat, werkte jaren in de media en bereikte begin jaren 2000 een persoonlijk dieptepunt. Ze kampte met depressie, financiële zorgen en een gebrek aan richting. Wat volgde was een publieke wederopstanding waarin ze haar eigen worstelingen omzette in universele principes. Ze brak wereldwijd door met The 5 Second Rule en The High 5 Habit, en bereikt inmiddels miljoenen luisteraars en lezers via haar podcast, boeken, en samenwerkingen met platforms als CNN, Audible en Oprah.
Met The Let Them Theory – verschenen eind 2024 – zet Robbins een stap verder. Het boek werd binnen enkele weken een internationale bestseller en staat sindsdien bovenaan de lijsten van Amazon, New York Times en Audible. De populariteit van het boek is deels te danken aan de eenvoud van de theorie, die zich moeiteloos laat toepassen in relaties, vriendschappen, opvoeding én het werkzame leven.
De titel zegt het al: "Let them." Volgens Robbins verspillen we in relaties oneindig veel energie aan pogingen om anderen te sturen, aan verwachtingen die niet uitkomen, en aan frustraties over gedrag dat we liever anders zouden zien. Maar wat gebeurt er als je mensen gewoon laat? Als je niet meer probeert bij te sturen, overtuigen, corrigeren of fixen? Dan ontstaat er ruimte. Voor acceptatie. Voor rust. En verrassend genoeg: voor echtheid.
Maar daar stopt het niet. Robbins voegt aan "let them" de spiegelende tegenhanger toe: "let me". Laat mij mezelf zijn. Laat mij mijn grenzen aangeven. Laat mij kiezen voor mijn energie, mijn waarden en mijn welzijn. Samen vormen deze twee zinnen een krachtig, helend kader voor relaties die gebouwd zijn op vrijheid en vertrouwen, in plaats van op controle en aanpassing.
In haar podcast en boek deelt Robbins vijf leidende principes die deze filosofie handen en voeten geven. Hieronder lichten we ze uitgebreid toe, met herkenbare voorbeelden en praktische suggesties.
Probeer je partner, vriend(in), kind of collega niet te veranderen. Zie gedrag dat je triggert niet als een aanval, maar als een uiting van hún behoeften, angsten of voorkeuren. Als je partner zich terugtrekt, een vriend(in) altijd te laat is, of je dochter haar kamer niet opruimt – zeg tegen jezelf: "Let them." Je hoeft het gedrag niet goed te keuren, maar je hoeft het ook niet te managen. Daarmee bescherm je je eigen rust én laat je de ander groeien op eigen kracht.
Loslaten betekent niet jezelf vergeten. Integendeel. Robbins benadrukt dat "let me" even belangrijk is. Laat mij rust nemen. Laat mij nee zeggen. Laat mij stoppen met pleasen. In relaties is het essentieel dat jij jezelf centraal stelt zonder egoïstisch te worden. Dat vraagt oefening, zeker voor wie is opgegroeid met het idee dat harmonie belangrijker is dan zelfzorg.
Wie constant probeert te controleren, raakt uitgeput. Robbins roept op om kritisch te kijken naar waar je energie naartoe gaat. Piekeren over wat je partner bedoelde, herhalen wat je al honderd keer hebt gevraagd, of je druk maken over meningen van anderen – het kost mentale brandstof. Gebruik die energie liever om zelf op te laden: ga wandelen, bel een vriendin, luister naar muziek. Richt je op wat wél binnen jouw invloed ligt.
Net zoals meditatie of sporten is ook deze houding iets wat je actief moet trainen. Robbins stelt voor om het letterlijk uit te spreken: "Let them." Elke keer dat je merkt dat je geïrriteerd raakt of wil ingrijpen. Door het hardop te zeggen, doorbreek je het automatische patroon. Na verloop van tijd merk je dat je minder snel wordt meegezogen in het drama van anderen.
Het paradoxale aan "let them" is dat het niet betekent dat je alles maar over je heen laat komen. Integendeel. Als iets jouw grenzen overschrijdt, dan moet je daar iets mee. Robbins moedigt mensen aan om op een respectvolle maar duidelijke manier hun plek in te nemen. Zeg: "Ik merk dat dit me raakt, ik heb even tijd voor mezelf nodig." Daarmee ben je niet passief, maar actief verantwoordelijk voor je eigen welzijn.
Wat The Let Them Theory zo krachtig maakt, is de eenvoud. Het is geen dikke psychologische verhandeling, maar een praktisch toepasbare levenshouding. Robbins’ eigen verhaal – van onzekerheid, schulden en zelftwijfel naar kracht en helderheid – geeft haar boodschap geloofwaardigheid. En haar taalgebruik is helder, toegankelijk en vrij van jargon.
In een wereld waarin velen worstelen met grenzen, perfectionisme en emotionele overbelasting, biedt deze theorie een ademruimte. Voor ouderen kan het ook extra betekenisvol zijn: kinderen die hun eigen leven leiden, partners met andere behoeftes, een sociale kring die verandert – dat alles vraagt om het kunnen loslaten met liefde.
Zoals elke populaire zelfhulpmethode heeft ook The Let Them Theory haar critici. Sommigen vinden het te simplistisch. Anderen wijzen erop dat het idee niet nieuw is – het lijkt op stoïcijnse filosofie of boeddhistische acceptatieprincipes. Maar Robbins zelf stelt dat eenvoud haar kracht is: "It’s a cheap trick—and it works."
Wat zou er gebeuren als u vandaag al begint met één situatie waarin u zegt: "Let them"? Misschien ontstaat er ruimte. Misschien ontspanning. Of misschien ontdekt u dat u, door los te laten, juist dichter bij anderen komt.
Zoals Robbins het zegt:
“You don’t need to change others to feel free. You only need to let go.”
En dat is, in de kern, misschien wel de meest liefdevolle daad die u zichzelf én de ander kunt schenken.