Het is moeilijk om Mark Ronson in één woord te vangen. Producer, dj, muzikant, stijlicoon, verhalenverteller—en vooral: een meester in tijdloos geluid. Terwijl de muziekwereld steeds sneller draait, blijft Ronson kalm in zijn zoektocht naar kwaliteit, emotie en stijl. Hij maakt geen muziek voor het moment, maar voor de eeuwigheid. Daarmee verdient hij met recht een plek in onze rubriek Tijdmakers.
.png)
Mark Ronson werd geboren in Londen, groeide op in New York, en ademt sindsdien een trans-Atlantische mix van cool, soul en vakmanschap. Zijn grote doorbraak kwam in 2006 met het album Version, waarop hij klassieke Britse popsongs omtoverde tot swingende soultracks, vol blazers en ritme. Maar het was zijn samenwerking met Amy Winehouse voor Back to Black die hem definitief op de kaart zette. De melancholie van Amy’s stem, gevangen in Ronsons warme, retro productie, raakte een generatie – en blijft dat doen.
Ronson heeft een ongekend talent om artiesten niet alleen te begeleiden, maar hun beste versie te laten klinken. Of het nu gaat om Bruno Mars, Lady Gaga of Miley Cyrus: hij werkt niet met sterren, hij bouwt er samen mee aan. Zijn producties klinken altijd groots en intiem tegelijk – alsof hij de ziel van een nummer in een gouden lijst zet.
In een wereld waarin muziek in een mum van tijd gemaakt, verspreid en weer vergeten wordt, kiest Ronson voor het tegenovergestelde: aandacht. Hij is geen hitfabriek, maar een ambachtsman. “Ik ben niet de snelste producer,” zei hij ooit. “Maar ik wil dat mensen over tien jaar nog steeds iets voelen als ze het horen.” Die traagheid is zijn kracht. Hij neemt de tijd voor details, voor het zoeken naar het juiste akkoord, de perfecte klankkleur, het ongrijpbare gevoel dat een nummer van goed naar magisch tilt.
Ronson weet als geen ander hoe muziek herinneringen activeert. Hij citeert moeiteloos uit de jaren '60, '70 en '80, zonder ooit retro of kitsch te worden. Zijn muziek is geworteld in het verleden, maar altijd met één oog op de toekomst. Daarmee maakt hij muziek die generaties verbindt. Zijn eigen platenkast bevat Curtis Mayfield, Chaka Khan, maar ook The Strokes en A Tribe Called Quest. Ronson gelooft in kruisbestuiving, in het mengen van stijlen, ritmes, verhalen. “Muziek moet niet in een tijdvak worden opgesloten,” zegt hij. “Ze moet je juist bevrijden.”
Ronsons werk is doorspekt met melancholie. Zelfs in zijn meest dansbare hits zit altijd een vleugje weemoed. Misschien is dat waarom zijn muziek zo blijft hangen. Omdat het iets echts raakt. In een TED Talk sprak hij over het belang van ‘sad bangers’ – droevige nummers waar je tóch op kunt dansen. Dat is zijn superkracht: schoonheid scheppen uit contrast. Ronson bewijst dat diepgang en hitpotentie hand in hand kunnen gaan. Dat muziek niet óf licht óf zwaar hoeft te zijn – maar alles tegelijk mag voelen.
Tijdmakers is een rubriek van Proudies waarin we mensen eren die niet met de stroom mee drijven, maar de tijd naar hun hand zetten. Makers, denkers, kunstenaars en ondernemers die keuzes durven maken, die kwaliteit boven snelheid stellen, en die iets nalaten dat blijft. Omdat tijd maken vaak waardevoller is dan tijd winnen.
