Er zijn maar weinig artiesten die zo’n mythische status hebben als Bruce Springsteen. De man die Amerika bezong zoals niemand anders dat kon — van de verlaten snelwegen tot de fabrieksarbeider die zijn dromen najaagt — krijgt met Springsteen: Deliver Me From Nowhere eindelijk een film die de mens achter het icoon laat zien. De film, geregisseerd door Scott Cooper (Crazy Heart), is geen doorsnee biopic vol concertbeelden en hits, maar een indringend portret van een artiest op een keerpunt in zijn leven.
.png)
We schrijven begin jaren tachtig. Springsteen is op het hoogtepunt van zijn roem na het explosieve succes van The River, maar juist daar, in het hart van dat succes, begint de twijfel te knagen. In plaats van verder te bouwen aan zijn rockstatus, trekt hij zich terug in zijn huis in New Jersey. Alleen, met een akoestische gitaar en een eenvoudige vier-sporenrecorder, neemt hij een reeks sobere, rauwe nummers op die later het album Nebraska zullen vormen.
De film volgt dit cruciale moment in Springsteens carrière. Geen glitter of stadionlichten, maar schemerige kamers, bandrecorders, en de stilte tussen twee akkoorden. Springsteen: Deliver Me From Nowhere toont een kunstenaar die zoekt naar echtheid — naar betekenis in een wereld die hem dreigt te overschreeuwen.
De casting is een meesterzet: Jeremy Allen White (bekend van The Bear) vertolkt Bruce Springsteen met ingetogen intensiteit. Geen imitatie, maar een belichaming van zijn innerlijke strijd. White vangt de mix van melancholie en vastberadenheid die Springsteen zo typeert — de blik van iemand die zowel gevangen zit in zijn succes als bevrijding zoekt in eenvoud.
Naast hem zien we Jeremy Strong (Succession) als Jon Landau, Springsteens manager en vertrouweling. Hun gesprekken vormen de morele ruggengraat van de film: Landau als de rationele stem, Springsteen als de man die zijn demonen achterna gaat. De bijrollen van Gaby Hoffmann, Odessa Young en Paul Walter Hauser voegen warmte toe aan de verder ingetogen sfeer.
Nebraska was in 1982 een schok voor fans én critici. Geen band, geen bombast, slechts een stem en een gitaar. Die soberheid is ook de leidraad van de film. Regisseur Scott Cooper kiest voor een korrelige, natuurlijke stijl: weinig licht, veel stilte, en lange shots waarin we vooral kijken naar een man die luistert — naar zijn eigen twijfel, zijn herinneringen, zijn vader (een belangrijke thematische aanwezigheid), en de schaduwkanten van het Amerikaanse leven.
In plaats van de bekende “rise to fame”-structuur, kiest Cooper voor introspectie. Het is een film die je eerder laat voelen dan begrijpen. Waar veel muziekfilms werken als een jukebox, is Deliver Me From Nowhere een intiem dagboek.
De film toont Springsteen niet als legende, maar als mens. Zijn gevecht met depressie, zijn afstand tot familie, en de existentiële vraag of succes hem werkelijk vrijmaakt. De soundtrack – deels originele Springsteen-opnames, deels nieuw ingespeeld door Jeremy Allen White zelf – benadrukt dat gevoel van eenzaamheid en eerlijkheid.
Springsteen zelf was nauw betrokken bij het project en prees de cast openlijk. Hij zou de film volgens bronnen maar liefst elf keer hebben bekeken. Dat zegt veel over de persoonlijke resonantie van het verhaal: dit is niet alleen fictie, dit is zelfreflectie in filmvorm.
Na de première op het Telluride Film Festival in augustus 2025 waren de eerste reacties gemengd, maar vaak lovend over de durf en de authenticiteit. Critici roemen Whites acteerwerk en de poëtische toon van de film. “Een film die het geluid van stilte begrijpt,” schreef Variety. Anderen merken op dat het tempo traag is en de film weinig spektakel biedt — maar dat is precies de bedoeling.
Met een budget van zo’n 55 miljoen dollar en distributie via 20th Century Studios is Deliver Me From Nowhere geen klein arthouseproject, maar een gedurfde keuze voor een groot publiek dat misschien iets anders verwachtte.
Deze film is voor iedereen die ooit heeft geworsteld met succes, verwachtingen en de vraag wat écht belangrijk is. Voor fans van Springsteen is het een ontroerende inkijk in de geest van hun held, maar ook voor wie weinig van zijn muziek kent, biedt de film universele thema’s: stilte, identiteit, en de zoektocht naar betekenis.
Springsteen: Deliver Me From Nowhere is geen lofzang, maar een bekentenis. Een film over de moed om stil te vallen in een wereld die altijd doorgaat. Over een man die, midden in het lawaai van roem, zijn stem terugvindt in de stilte van zijn slaapkamer.
Het is een film die je niet zozeer hoort, maar voelt — net als Nebraska zelf.
Springsteen: Deliver Me From Nowhere
🎬 Regie: Scott Cooper
⭐ Met: Jeremy Allen White, Jeremy Strong, Gaby Hoffmann, Odessa Young
🎵 Distributie: 20th Century Studios
📅 Nederlandse bioscooprelease: oktober 2025
