Een zelfportret van Frida Kahlo heeft deze week een verbluffende $55 miljoen opgebracht tijdens een veiling bij Sotheby’s in New York. Het werk, El sueño (La cama) – De droom (Het bed) – werd in 1940 geschilderd, in een periode waarin de Mexicaanse kunstenares jongleerde met intense pijn, een stormachtige relatie en een zoektocht naar betekenis. Dat juist dit werk een record breekt, zegt veel over de tijdloze kracht van haar kunst én haar verhaal.

Het portret toont Kahlo slapend in een hemelbed, terwijl boven haar een vrolijk grijnzende papier-maché skeletfiguur zweeft. Het is een beeld dat tegelijk humoristisch, intiem en confronterend is.
Frida zelf gaf het werk een titel die speelt met dualiteit: De droom – maar ook Het bed, de plek waar zij door haar chronische pijn vaak aan gekluisterd was.
In dit schilderij raakt ze aan thema’s die velen van ons herkennen, zeker later in het leven:
1940 was turbulent, zelfs naar Frida’s maatstaven. Haar huwelijk met Diego Rivera stond op springen, haar gezondheid verslechterde en haar wereld leek meer dan ooit op drift. En toch: in die chaos vond ze de energie en helderheid om een van haar meest symbolische werken te maken.
Misschien is dat ook precies waarom haar kunst zo resoneert. Niet om de pijn zelf, maar om haar vermogen die om te zetten in kracht, kleur en betekenis.
Met de verkoop van El sueño (La cama) zette Kahlo niet alleen een persoonlijke veilingrecord neer, maar ook een record voor Latijns-Amerikaanse kunst. Het schilderij werd afgeslagen binnen vier minuten, na een levendige biedstrijd.
Hoewel het eindbedrag binnen de schatting lag ($40–60 miljoen), bleef het nét onder het algemene record voor vrouwelijke kunstenaars. Dat record staat nog steeds op naam van Georgia O’Keeffe, wier werk omgerekend ruim $60 miljoen waard zou zijn in 2025.
Maar records of niet: de culturele impact van Kahlo’s kunst is nauwelijks in cijfers te vatten.
De fascinatie voor Frida Kahlo is al jaren groeiende. Ze is uitgegroeid tot een icoon: van doorzettingsvermogen, eigenheid, vrouwelijkheid, creativiteit en eerlijkheid.
Haar leven was geen sprookje, maar haar kunst maakt de last zichtbaar zonder dat ze aan kracht verliest. Ze toont dat schoonheid en pijn naast elkaar kunnen bestaan. Dat identiteit complex mag zijn. Dat verbeelding helpt om te helen.
Voor veel 60-plussers – de Proudies-community – is dat herkenbaar. Levenservaring geeft diepte; het verleden laat sporen na, maar vaak ook wijsheid en veerkracht. Frida’s werk belichaamt precies dat.
Dat een schilderij van bijna een eeuw oud anno 2025 nog steeds miljoenen waard is, zegt iets over meer dan de markt. Het zegt iets over de blijvende relevantie van authentieke verhalen. De kracht van kunst die raakt, confronteert en verbindt.
Frida Kahlo’s recordverkoop is daarom niet alleen nieuws uit de kunstwereld, maar een herinnering aan wat creatieve expressie kan betekenen: een brug tussen generaties, emoties en culturen.