Een huis voor het eerst binnengaan is net als het betreden van een nieuwe wereld. Elk huis heeft zijn eigen ritme, zijn eigen objecten, zijn eigen geuren. Maar wie jannaβs huis betreedt, komt niet zomaar een wereld binnen. Het is een universum. Elk voorwerp, elk kledingstuk, elke tekening en elk schilderij lijkt een eigen leven te leiden. Niets ligt hier toevallig. Alles heeft zijn plek gevonden. Kunst hangt hier niet, het ademt. Het staat in dialoog met de muren, met het licht, met herinneringen. In elke hoek valt iets te ontdekken. Het is alsof het huis zijn adem inhoudt en jij als bezoeker langzaam je ogen opent. Hier ontstaat een ecosysteem tussen mens, huis, kunst en melancholie.