Zelden barst een speelfilmdebuut zo brutaal uit zijn voegen als Sister Midnight, het macabere, hilarische en genre-tartende werk van de Brits-Indiase regisseur Karan Kandhari. Gedraaid op 35mm, gedrenkt in bloed én humor, is het een film die de Indiase huwelijksnormen bijtend onderuit haalt en tegelijk een ode brengt aan de buitenstaander. In de hoofdrol: een subliem fysieke Radhika Apte, bekend van Bollywood, die zich hier loszingt van alle conventies.
.png)
Apte speelt Uma, een jonge bruid uit een provinciedorp, vers verhuisd naar het chaotische Mumbai voor een gearrangeerd huwelijk met de schuchtere Gopal (Ashok Pathak). Het duurt geen scène voordat hun huiselijk geluk in gruzelementen ligt: hij is zwijgzaam, zij is grofgebekt; hij valt laveloos in slaap, zij krijgt nachtmerries en bloeddorst. De film begint als een absurde, bijna stomme komedie, de eerste tien minuten zijn vrijwel woordeloos, maar ontvouwt zich tot iets veel vreemders en vrijers.
Want Uma blijkt geen gewone bruid. Na een geheimzinnige insectenbeet krijgt ze een voorkeur voor de nacht, een afkeer van conventies en een honger naar rauw vlees. Ze begint vogels en geiten te bijten, waarna hun lichamen via stop-motion griezelig tot leven komen. Toch is Sister Midnight geen horrorfilm pur sang, maar een kleurrijk, komisch pamflet tegen vrouwelijke onderwerping en vóór zelfbeschikking, hoe bloederig ook.
De kracht van de film zit in de vorm. Kandhari, ooit videoclipregisseur, zet zijn scenes in vignettes neer, met messcherpe montages, expressieve kaders en een soundtrack die alles overhoop blaast. Van Motörhead tot Cambodjaanse liefdesliedjes, van blues tot punk: elke muziekkeuze benadrukt Uma’s razernij of melancholie. Niet verwonderlijk dat de titel ontleend is aan het nummer Sister Midnight van Iggy Pop en David Bowie. De invloed van cineasten als Jim Jarmusch en Roy Andersson is voelbaar, maar Kandhari’s stijl is eigenzinnig en speels.
Apte draagt de film met haar lichaam: haar armen hangen stijf in haar ceremoniële bangles, haar schouders gespannen als kleerhangers. In haar mimiek huist zowel verwarring als opstand. Ze is tegelijk prooi en roofdier, vrouw en wezen, slachtoffer en rebel. En hoewel haar gedrag grotesk wordt, raakt het aan iets wezenlijks: de woede van een vrouw die haar plek in de wereld niet vindt—en besluit haar eigen regels te maken.
Sister Midnight is een dolgedraaide trip vol stilistisch lef en maatschappijkritiek, waarin Uma uiteindelijk haar plek vindt tussen andere buitenbeentjes: trans sekswerkers, liftiers, monniken en geanimeerde zombiegeiten. Een portret van een vrouw die weigert normaal te zijn en daarmee een heldin wordt.
De film is te zien bij Apple TV.
