Het zijn de woorden wijsheid en waarheid die indruk op mij maakten. Het zette mij aan tot onderzoeken. Eigenlijk fascineert het leven mij al van kleins af aan. Vooral de intermenselijke contacten. Iedere zondagavond verzamelde de hele familie zich bij ons thuis, waar toen ook mijn grootouders woonden. Daarbij aangetekend, een familie die actief ondernemend in het leven stond. Veel over en weer. Ik volgde als klein kind al de discussies die zij onderling hadden. Hun uitdrukking. De kleur die eenieder gaf aan het gesprokene. Ieder op een eigen unieke manier. De mimiek die er ook steeds bij hoorde. Ik was er als kind al door gefascineerd. Ik kon er uren naar kijken en luisteren.
Afbeelding door Erik Voncken
Later bleef ik onderzoeken waarom mensen zich gedragen zoals ze dat doen. Daarnaast kreeg ik inzicht in hoe belangrijk het is jezelf te kennen. Door mijn eigen reacties en gevoelens onder de loep te nemen, leerde ik mezelf beter kennen.
Dat ik later koos voor fysiotherapie en kinesiologie, was dan ook een gevolg van mijn fascinatie voor ‘Het Leven’ dat zich via eenieder openbaart.
Mijn werk was een groot bewustwordingstraject. Het wees mij de weg naar de ‘waarheid’.
De waarheid over het unieke Zijn van ieder mens.
Mensen kwamen bij mij met hun klachten. (Fysieke klachten refereren vaak aan daar waar de mens zichzelf minder serieus neemt). Zij leerden zichzelf kennen. Leerden hun authentieke Zelf te vertegenwoordigen waardoor hun klachten vaak verdwenen.
Gebruikelijk is het dat ik nu verstandelijke reacties krijg die met ongeloof hierop reageren en met voorbeelden komen om aan te tonen dat dit onmogelijk is. Dit maakt zichtbaar dat er gereageerd kan worden vanuit twee werelden. Een innerlijke en uiterlijke wereld.
Ik ben ervan overtuigd geraakt, door mijn levenservaringen, dat de innerlijke wereld de uiterlijke wereld schept.
Dat wat ik denk openbaart zich.
Dat wat ik denk, wordt mijn werkelijkheid. Scheppingskracht genaamd.
Door mezelf te leren kennen kan ik onderscheid maken tussen hetgeen ik voor waar heb aangenomen, mijn conditioneringen, en hetgeen via mijn innerlijke wereld zich aanbiedt en zich via mij openbaart zonder dit met woorden te kunnen grijpen.
Vandaar dat zelfkennis de toegangspoort is naar mijn waarheid en wijsheid.
‘Leer jezelf kennen’.
De mind is een verzamelplek, een archief, van dat wat ik heb waargenomen en heb opgeslagen. Het zijn mijn gedachten die mijn leven kleuren. Mijn gedachten zijn anders geprogrammeerd dan die van jou. Maar wat is dan waar?
Veel van mijn gedachten en mijn conditioneringen komen niet voort uit wie ik diep van binnen ben, maar uit hoe ik ben opgevoed,wat ik voor waar heb aangenomen en wat ik heb opgeslagen in mijn mind.
Als ik dit wil veranderen, dan moet ik allereerst mezelf leren kennen. Dit vraagt om diep in mezelf te luisteren naar dat wat zich via mij aandient. Als dit tegenstrijdig is met wat ik ‘geleerd’ heb, onderzoek ik het. Als ik het inzicht heb, verdwijnt de strijd in me. Dan ben ik bevrijd van de tegenstrijdigheden in mezelf. Dat is vrijheid. Vrijheid in zijn.
Het is de universele waarheid die zich via mij als mens wil openbaren.
Het verstandelijk denken gaat daarmee vaak in strijd. Dit is de innerlijke strijd die ik regelmatig voel(de) in mezelf. Wat kan ik wel en wat kan ik niet leven? Blijf ik trouw aan mijn conditionering en daardoor de goedkeuring van mijn omgeving of leg ik deze af en word ik trouw aan mijn innerlijke stem waardoor ik ben wie ik werkelijk ben.
Ik besef nu, nu ik dit bewust ben dat mijn verstandelijk denken er mag zijn, maar niet meer bepalend is voor wie ik ben en wat ik leef. Ik ben mijn Zijn en dat is meer dan…? Eigenlijk kan ik daar geen passende woorden voor vinden.
