“Ik ben altijd in beweging. Slapen doe ik wel, wanneer ik in de kist lig.”

De 80-jarige Amsterdamse Joanita had nooit gedacht ooit een bekende Nederlander te worden. In de realityserie De Grannies van Amsterdam krijgen we een kijkje in haar leven en in die van haar vriendinnen. Ze zijn dan wel bejaard, maar niets is hun te gek. Ze poseren op een naaktkalender, presenteren een pubquiz en dansen enthousiast op een muziekfestival in Amsterdam. Deze dames zitten beslist niet achter de geraniums en zijn een inspiratiebron voor vele kijkers.

In samenwerking met

“Ik ben altijd in beweging. Slapen doe ik wel, wanneer ik in de kist lig.”
Mirjam Preusterink

Door 

Mirjam Preusterink

Gepubliceerd op

Jun 13, 2025

Joanita, onlangs heb je voor de derde keer een herseninfarct gehad. Wat ontzettend schrikken. Hoe gaat het nu met je? 

“Naar omstandigheden goed. Inmiddels is de revalidatie afgerond en gaat het gelukkig elke dag iets beter. Het was inderdaad erg schrikken. Ik sprak opeens met een dubbele tong en kon niets beginnen met één arm. Ik besefte gelukkig al snel dat dit niet klopte en dat ik hulp moest inschakelen. Ik belde mijn vriendin Tonneke, die bij mij aan de overkant woont en ook mijn huissleutel heeft. Dit is levensreddend geweest, zij kwam gelijk en heeft 112 gebeld. Ik dacht: ‘Dat wordt een dag en nacht blijven ter observatie en daarna weer naar huis.’ Maar dat viel tegen, ik lag tien dagen in het ziekenhuis, daarna moest ik nog wel drie weken revalideren in een revalidatiecentrum. Hoe het bij de vorige twee herseninfarcten is gegaan, kan ik mij niet goed meer herinneren. Ik heb namelijk één groot talent, alles wat ik niet leuk vind, vergeet ik gewoon.”

De realityserie De Grannies van Amsterdam is jouw idee. Hoe is dat ontstaan?


“Ik ben jarenlang werkzaam geweest als producer bij de kookprogramma’s van Joop Braakhekke. Ik had nooit de wens om zelf ook voor de camera te staan. Maar ik dacht nu: deze groep vriendinnen, wat wij allemaal nog doen en meemaken op latere leeftijd, daar moet een camera bij.   Aan oud-collega en regisseur Ruud van Egmond heb ik mijn idee voorgelegd en hij was gelijk enthousiast. Mijn vriendinnen waren in het begin nog wat sceptisch, maar zodra de opnames begonnen waren ze direct om. Zolang het maar niet in scène wordt gezet of elitair is, want ze willen alleen worden neergezet zoals ze werkelijk zijn: écht. En wat zo mooi en bijzonder is, niemand heeft last van cameravrees.”

Vertel eens over deze vriendinnengroep. 

“De meeste Grannies kennen elkaar al meer dan veertig jaar. We zijn allemaal anders, pittige dames en niet op ons mondje gevallen en we kunnen niet zonder elkaar. Ik denk dat dit komt doordat we dezelfde humor hebben, veel met elkaar hebben meegemaakt en ook allemaal begrijpen hoe het is om ‘alleen’ te zijn wanneer je ouder bent. En nog belangrijker: wat kun je hiertegen doen. En dat is blijven bewegen en dingen ondernemen.”

Er is ook verdriet. Jullie vriendin Jocelyn overleed plotseling in maart? 

“Het gemis is heel groot. We weten allemaal dat je op deze leeftijd kwetsbaar bent. We doen wel vrolijk en positief, maar we beseffen heel goed dat we over vijftien jaar niet meer dansen. Daar zijn we ons heel bewust van. Je wordt hier steeds mee geconfronteerd, doordat veel mensen in je naaste omgeving komen te overlijden.”

Heb je dan nog toekomstplannen? 

(lacht) “Ik open geen café meer. Maar ik reis nog regelmatig en ik probeer zo veel mogelijk tijd door te brengen met mijn twee kleinzoons.”

Hoe zijn de reacties van de kijkers? 

“Heel positief. Mensen spreken me aan in de winkel, op straat en in de sportschool. 72% van de kijkers is ongeveer veertig jaar en zij zeggen op dezelfde manier oud te willen worden. Door het zien van ons programma zijn ze minder bang om bejaard te worden. En ook dat ze nu vaker hun grootouders gaan bezoeken. Hoe mooi is dat! En wat zo leuk is: De Grannies van Amsterdam is genomineerd voor het meest innovatieve programma van 2025.

Waar haal je je energie vandaan? 

(lacht) “Weet jij het? Ik ben altijd al zo geweest. Ik sta constant aan en ben hier blij mee. Ik word niet vrolijk van stil zitten. Alleen af en toe op de bank met een goed boek. Maar dat moet niet te lang duren, anders krijg ik het gevoel dat ik een senioren-depressie heb.”

Toen je stopte met werken, hoe beviel dat? 

“Ik vond het ontzettend wennen, ik miste mijn dagelijkse structuur. Mijn inmiddels overleden man en ik zijn toen in Venetië gaan wonen. Dat was in 2006. Ik ben daar veel gaan sporten en ik heb leren kaart spelen. Ook ben ik begonnen met de culturele restauratieprojecten van de Poorters van Venetië (de Nederlandse Poorters van Venetië helpen met restauraties van belangrijke kunstwerken en architectuur in Venetië door geld in te zamelen, red.). Met het stoppen met werken wordt alles heel anders, je moet samen op zoek gaan naar een ander doel, maar ook doen wat bij je past. En blijven praten met elkaar. Ik heb veel vriendinnen die zeggen: vroeger was het veel makkelijker. Toen ging hij ’s morgens op tijd de deur uit. (weer die lach) Nu zit hij thuis op de bank en bemoeit zich met het huishouden.” 

Je hebt tijdens je werkzame leven voor Joop Braakhekke gewerkt. Wat ligt er altijd in je koelkast? 

“Heel weinig, ik eet niet veel thuis. Een stukje kaas, melk voor een cappuccino en een beetje yoghurt. Wanneer ik wel thuis eet, maak ik een risotto of een omeletje.”

Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken? 

“Ik slaap mijn leven lang al heel kort, ongeveer vijf á zes uur per nacht. Ik zeg niet voor niets: slapen doe ik wel, wanneer ik in de kist lig. Slapen is zonde van mijn tijd, het leven is al zo kort. Ik ben nu al tachtig jaar en denk: hoe kan dat, wat is er gebeurd? Maar nog even op jouw vraag terug te komen, je mag mij altijd wakker maken voor een kus van mijn kleinkinderen.”

Naar wie heb je je laatste appje gestuurd? 

“Elke morgen tussen acht en negen uur stuur ik via Whatsapp een quote van de dag naar ongeveer twintig mensen. Het is begonnen tijdens de corona periode, het is een soort sociale controle. Iedereen reageert dan met een duimpje of een smiley. Ik heb het een keer vergeten, kreeg ik gelijk appjes van iedereen met de vraag of het wel goed met mij ging. De quote van vanmorgen was: Life may not be the party we hoped for, but while we’re here, we may as well dance.”

Life may not be the party we hoped for, but while we’re here, we may as well dance.”

Vind je het uiterlijk belangrijk? 

“Heel belangrijk, ik probeer er verzorgd uit te zien. Ik kan toch niet als slons erbij gaan lopen. Dan heb ik al die rimpels, dan moet ik geen joggingpak aan doen. Je zelfbeeld wordt daar beslist niet beter van.” 

Wat word je gelukkig van? 

“Van mijn dochter en mijn twee lieve kleinzoons. Ze zijn tien en twaalf jaar en steken met kop en schouders boven mij uit. De oudste speelt zelfs basketbal op hoog niveau.”

Heb je nog een advies voor de lezers van Proudies?  

“Blijf nieuwsgierig. Blijf in beweging, ga wandelen of naar de sportschool. Blijf afspreken met vrienden. Probeer jonge mensen om je heen te hebben. Het is op latere leeftijd zo makkelijk om te zeggen: ‘Ik doe het niet meer.’ Het gaat allemaal niet vanzelf, je moet er wel je best voor blijven doen.”

Alle afleveringen van De Grannies van Amsterdam zijn te zien op NPO Start.

Meer interviews lezen? Klik dan hier voor interviews met onder andere Andre Landzaat, Daphne Deckers en Freek de Jonge

☕️ Ontdek, leer en verrijk je leven.

Ontvang elke week de laatste informatie en inspiratie over gezond ouder worden, reizen, lifestyle, werk en cultuur. Geen spam. Alleen nuttige en interessante dingen, rechtstreeks in jouw inbox.
We geven om jouw data in onze privacy policy.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.

Vergelijkbare artikelen