Elaine Goldsmith-Thomas was in de jaren ‘80 en ‘90 agent voor een aantal sterren, zoals Julia Roberts, Madonna, Susan Sarandon en Nicolas Cage. Hollywood was toen een wereld vol drank, drugs, seks en ongewenste intimiteit. Jennifer Lopez, met wie zij tegenwoordig films produceert, moedigde haar een roman over die tijd te schrijven. Het boek Climbing in Heels is inmiddels een bestseller in Amerika. Na het lezen hiervan kom je tot de conclusie dat mannen zoals Harvey Weinstein en Bill Cosby helaas geen uitzondering zijn.
Beeldmateriaal: Ian Buosi
Het boek lag nog niet eens in de winkel of de filmrechten waren al gekocht door Sarren Star, de man achter de hitseries Beverly Hills 90210 en Emily in Paris. Elaine is nu druk bezig met het schrijven van het script. Voor Proudies maakte ze graag tijd vrij voor een interview via Zoom. Met een typische Amerikaanse tongval begroet ze mij: “Hello Mirjam, nice to meet you. How are you?”
Elaine, kun je iets vertellen over je onlangs verschenen boek Climbing in Heels? “Het boek gaat over drie vrouwen: Beanie, Mercedes en Ella. Ze waren huisgenoten van elkaar. Later in het verhaal worden ze vriendinnen, collega’s en uiteindelijk rivalen. Hun gemeenschappelijke droom was werk te vinden bij het agentschap dat de grootste filmsterren van Hollywood vertegenwoordigde. En dat lukte. Plotseling overlijdt Beanie, dat zorgt ervoor dat Mercedes en Ella terugblikken. Over hoe ze elkaar vonden, hoe ze botsten, samenwerkten, verliefd, maar ook verraden werden. En bovenal: hoe ze de ladder beklommen die tot dan toe alleen voor mannen bestemd was. Het verhaal is fictie en geen autobiografie, maar ik heb er heel wat situaties toegevoegd die ik in mijn carrière heb meegemaakt.”
Waarom heb je het boek geschreven? “Ik heb mij altijd schrijver gevoeld, maar daar durfde ik nooit voor uit te komen. De gangbare gedachte is toch: schoenmaker blijf bij je leest. Zeker voor vrouwen. Als Clint Eastwood gaat regisseren, vindt iedereen dat geweldig. Maar kijk wat Jennifer (Lopez, red.) over zich heen kreeg omdat ze zich niet tot één ding beperkt. Of Barbra Streisand, toen zij ging regisseren. Maar ik ben op een gegeven moment toch gaan schrijven en wist niet waar het verhaal zou eindigen. Ik had deze drie hoofdpersonen al heel lang in mijn hoofd. Soms moet je gewoon ergens mee beginnen en kijken waar het universum je naar toe brengt.”
Voor wie heb je het geschreven? “Ik denk voor veel mensen. Voor mijn moeder, helaas heeft ze niet mee kunnen maken dat het gepubliceerd werd. Ze is nog niet zo lang geleden overleden. Maar ook voor mijzelf, mijn vrienden en voor jonge vrouwen met veel onzekerheden en vragen. Ik wil hen meegeven dat wanneer je jong bent, je geen beslissingen hoeft te nemen voor de rest van je leven. Wanneer je geneeskunde studeert om arts te worden, hoef je je ambities om bijvoorbeeld als kunstenaar te gaan werken niet op te geven. Je kunt gaan switchen of het allebei gaan doen. De kans is heel groot dat je dan een gelukkiger mens wordt. Je moet zoeken wat bij je past en wat goed voelt. Volg je hart.”
Hoe kijk je terug op de afgelopen jaren, toen je druk bezig was met het schrijven? “Ik ben blij dat ik heb doorgezet en dat het boek uiteindelijk is gepubliceerd. Ik was zo ontzettend bang voor de reacties. En ik ben nu zo opgelucht dat deze positief zijn.”
Je was zestig jaar toen je begon te schrijven. “Leeftijd is niet belangrijk om iets nieuws te gaan ondernemen. Wanneer je iets wilt gaan doen, bijvoorbeeld een cursus volgen of op zoek gaan naar ander werk. Doe het gewoon. Ga ervoor. Blijf niet dromen. De enige die jou hiermee kan stoppen, ben jezelf.”
Wat heb je nodig om te overleven in Hollywood of Los Angeles? “Humor, briljant en flexibel zijn. Wanneer je valt, is het heel belangrijk om weer op te staan en omhoog te klimmen. Geef niet op. “
Wanneer je terugkijkt op je carrière. “Ik kijk niet graag terug en romantiseer het niet. Ik heb bijzondere momenten meegemaakt, bijvoorbeeld toen Susan Sarandon een Oscar kreeg voor haar rol in de film Dead man walking. Of de gezellige etentjes met Julia Roberts. Ik mis het niet. Ik hou van het heden.”
Wat zijn je toekomstplannen? “Ik ben druk bezig met het schrijven van het script. Of er nog een nieuw boek komt? We zien wel. Maar wie heeft trouwens de pensioengerechtigde leeftijd bedacht? Ik wil gewoon zo lang mogelijk doorgaan met werken.”
Wil je de lezers van Proudies nog iets meegeven? “Probeer alles uit het leven te halen. Mensen zeggen wel: je leeft maar één keer. Nee, je leeft elke dag. En je sterft maar één keer. Ga geen hindernis uit de weg, vaak brengen die je uiteindelijk naar de juiste plek. En niet de eindbestemming, maar de reis ernaar toe is heel belangrijk. Geniet hiervan.”
Lachend sluit Elaine het interview af met een opmerking. “Ik wil altijd nog een keer Holland bezoeken. Het land heeft iets magisch voor mij. Waarom? Ik denk de geschiedenis, de schoonheid van Amsterdam en natuurlijk de tulpen. Mag ik je binnenkort bellen voor advies, Mirjam?”
Meer interviews lezen die Mirjam deed voor Proudies?
